నా ఆవేశమంతా

నా ఆవేశమంతా  ఇపుడు ఆలోచనగా  మారింది 
నా ఆక్రోశమంతా  ఇపుడు  ఆకృతి ఉన్న  ఒక  జీవం గా  మారింది 
నా  ఆవేదనంతా  ఇపుడు  నిశ్శబ్దమైన శబ్దం గా  మారింది 
ఇవన్నీ ఆ  ఓంకార  నాదంలో  సమీకృతమై  ఈ కృతి ని  శృతి గా  అందజేస్తున్నాయి....

నీ మురళి లో  ఊపిరి పోసుకున్న  శూన్యం గా నైనా  ..ఈ జీవనాన్ని  ఒక రాగంగా  మలచవా ...

చివరి చరణం లో నైనా నీ  శరణాగతి ని  అనుగ్రహించి నా  గతి  మార్చవా ......కృష్ణా ....

నీ ఊపిరిని దాచుకున్న  వెదురు ఏమి తప్పస్సు చేసిందో ,,,

ఓ వనమాలి  నీ దేహాన్ని  విడవని ఆ వైజయంతి పుష్ప వరమాల

ఎన్ని జన్మల పుణ్యం చేసిందో .........

నీ నమ స్మరణ జేస్తున్న నాకు త్రోవనైనా చూపించవా ....కృష్ణా ...

నవరస సమ్మోహన గీతిక అది నీ మురళి లో దాగిన మానస సరోవర పేటిక .....

ఓ  వనమాలి చూపించవా  వనాంతాల దాగిన అందాల డోళిక....i

ఇక నైనా  దొరికేనా ఆ  జ్ఞాన వాటిక  

తొలిగెనా అజ్ఞాన మరుభూమి వాటిక ..

మనసు ప్రతీ చిన్న విషయానికి మసిబారుతూనే ఉంటుంది
కానీ దానిని శుద్ధి చేసే ఆయుధం కావాలి
అదే ప్రేమ
కానీ ఈ సమాజం లో
దానికి గుర్తింపు లేదు

రక్త సంబంధాలే బలహీనమవుతున్నాయి

ఒక మనసు
దానిని పంచుకునే మనిషి
అస్పష్టత లేని ఈ దేహానికే

అయినా మనిషి దాహం తీరక
మనసుకి దాహార్తి అందక
అహంకారం ను  ఆశ్రయించి
అనుభూతిని పొందడం లేదు

ఇక మసిబారిన మనసు ను
మనసును అంటిపెట్టుకొని ఉన్న
ఈ మాయాదేహంను
శుద్ది చేయాలంటే

ఒకటే
అన్వేషణ
పరంజ్యోతి అన్వేషణ

.నన్ను మరింతలా గాయపరిచావు..

నువు దూరంగా ననువీడి వెళ్లి

నీ తనకి దగ్గరయ్యావా..తన తనువుకి చేరువగా

ఎందుకు నేను నీకు అంతలా బారమయ్యానా

నీకు ఎదురైనా పలకరించనంతగా,నీ ఎదలో మోయనంతగా......

నిరాశా నిస్పృహలు నను వెంటాడి వేదిస్తుంటే

తనొస్తుంది(నీవు) అనే అభయాన్ని వాటికి భయంగా చూపించా...

కానీ....

నువు రాక,నను చేరక

నీకు నీవుగా,నీలో నీవుగా

మరొకరి తోడుగా,నీడగా నీవే సర్వస్వమైనప్పుడు

నాకు..

మరల మరలా అవే అలోచనలతో,అంతులేని ఆశలతో

ఈ ఆశాదృక్పదంతో నాకు నేనై,నాలో నేనై

నా సొంతానికి నేను మాత్రమే సొంతమై

నీ తోడుకోసం ఎదురుచూసా...

నీవు మాత్రం......

కలతచెందని నయనాన్నీ,గాయపడని మనసుని

నా ముందు పరిచి...నన్ను మరింతలా గాయపరిచావు....

నేను ఏమి చేసిన

నేను ఏమి చేసిన అది నీ ప్రేమ పొందటానికే

కన్నులు కాంచిన నీ ఆకాంక్ష సంద్రం లో జలకాలాడి

నీ మది గుడిలో నా ప్రేమ శిల్పాన్ని ప్రతిష్టించి

ఆనందాశ్రువుల అభిషేకాన్ని నీకు అర్పించి

ఇదంతా ఓ మధుర కావ్యంలా రచించి

నీకు నింగి లోని నక్షత్రాలను తలపించే

తలంబ్రాలను వేస్తూ వుంటే ఆ తలంబ్రాల ప్రతి ముత్యం

నీ మేనుని తడుముతూ ఆ మధుర రచనను

రంగీకరిస్తూ రమరింపజేస్తూ గుర్తు చేస్తూ

వుంటుంది ,,,,,ఏమంటావు .....మరి ////////////////////////////////

సప్తస్వరాల స్నేహం

మనిషి అనే బాహ్య వీణను మీటితే స్నేహం అనే స్వరం పలుకదు
మనసు అనే అంతర వీణను మీతితేనే ఆ స్నేహ స్వరానికి సప్తస్వరాలు తోడవుతాయి
స రి గ మ ప ద ని స .......లో
స- సహాయానికి దారిద్ర్యం అనే బేధం రాకుండా వుండటానికి
రి- రి బ్యాక్ లైఫ్ లో మధుర స్మృతులను గుర్తు చేసుకోవటానికి
గ- గల్లు గల్లు మంటూ సిరి మువ్వల చిరునవ్వులు పూయటానికి
మ- మనస్శాంతిని చేకుర్చటానికి
ప - పంచ ప్రాణాలతో సమానమైన స్నేహాన్ని ఆశ్వాదించి ఆరోప్రానంగా అంకితం చేయటానికి
ద -దాగివున్న ప్రతి పూవులో పరిమళం వలె స్నేహం విరబుయటానికి
ని - నిత్యం ఆ పువులతోనే స్నేహాన్ని ఆరధించటానికి
స -సంతోషంగా గడపడానికి

స్వరాన్ని సుస్వరం చేయటానికి సప్తస్వరాలు తోడ్పడుతూ తోడవుతాయి

స్నేహ వీణ

ఆకులు లేక కొమ్మలే వుంటే
మోడుబారింది ఈ వృక్షం అని అంటాం
స్నేహం లేక మనిషి వుంటే
మోడుబారిన జీవితమే అతనిది అవుతుంది ఏమంటారు
స్నేహం లేకపోతె జీవన వీణ పలుకదు
ఒక వేళ పలికిన అందున అంతంత రాగాలే తప్ప
ఆనంద రాగాలు వస్తాయంటారా ?
పువ్వు లోని పవిత్ర పరిమళం అది పరితమే
ఆ పరిమతం మరొక పువ్వు పరిమళానికి నాంది
ఉదయాన తోలి ఉషస్సు కొద్దిసేపటి ఆనందమే
ఆ ఆనందం రేపటి వుదయానికి నాంది
హృదయాన వెలిసిన స్నేహం అది పరిమతం కాదు
కొద్దిసేపటి ఆనందం కూడా కానే కాదు
ప్రతి జీవితాభ్యుదయానికి నాంది ,,,,పునాది

అంతర్లీన నినాదం నీ స్నేహం

కోరిక కోరిక లా సాగకుండా

ఆశ ఆశ లా వెళ్ళకుండా

ఆశయం లా మారి అంతర్లీనంగా ఇచ్చే గొప్ప సందేశం నీ స్నేహం

ఆ అంతర్లీన నినాదం ,నా ఆత్మవిశ్వాస ప్రానపదమై

ఆద్యంతం అద్భుత విజయాలను చేకూర్చే

ఆనందభరితం నీ స్నేహం

నా లోన ఎడారులు విస్తరిస్తుంటే

నా

మనసుపై

హిమంని వెదజల్లి పుష్పంగా విరబుసేదే నీ స్నేహం